Een inkijk in het leven van de excentrieke amazone Dani G. Waldman
In samenwerking met Puissance, het krachtigste paardenmagazine van de Lage Landen, brengt Horseman de komende weken enkele reportages die in de gedrukte versie van Puissance te lezen waren.
De eerste reportage die we brengen is die met Dani G. Waldman.
Als je een kijkje gaat nemen op paardenevents, dan valt er iets op: de ruiters en amazones zien er allemaal heel gelijkaardig uit. Maar dat is buiten Danielle – Dani G. Waldman gerekend. Want als zij de ring in komt, kan je genieten van een kleurrijke bos veren in haar haar. Maar hoe is zij uitgegroeid tot de zelfzekere en expressieve vrouw die ze nu is? Puissance sprak met haar over haar jeugd, haar weelderige bos veren én haar project #ownyouRIDEntity
We kennen haar allemaal als “the girl with the feathers” maar Dani is zoveel meer dan dat. Ze groeide op in New York, waar het haar al snel duidelijk werd dat ze niet gemaakt was voor het stadsleven. “Van kleins af aan grapten mensen al dat ik meer een plattelandsmuis was. Gelukkig hadden we ook een verblijfplaats buiten de stad en daar was ik altijd te vinden tijdens de zomermaanden. Op een dag, toen ik een jaar of acht was, vroeg een schoolvriendin me of ik niet mee wilde komen naar haar paard om erop te rijden. Al van zolang ik me kan herinneren ben ik gek van dieren en paarden, dus ik twijfelde geen seconde”, herinnert Dani zich nostalgisch.
En zo ging de bal aan het rollen. Dani was meteen verknocht aan het paardrijden en al snel spendeerde ze elk vrije uurtje in het zadel. Maar ze was nog jong en er moest ook gestudeerd worden. “Educatie is altijd heel belangrijk geweest voor mijn familie. Dus het paardrijden vonden ze prima, zolang het schoolwerk er niet onder leed. Die combinatie was natuurlijk geen makkelijke opgave, maar gelukkig kon ik na een tijdje van school veranderen. Op die nieuwe school kreeg ik les van 8u00 tot 11u00 en daarna kon ik me focussen op de sport. Jammer genoeg lagen de stallen en de school niet dicht bij elkaar: ik had een uur nodig alvorens ik op stal was. Eens aangekomen probeerde ik zoveel mogelijk paarden te rijden. Daarna moest ik nog anderhalf uur terug naar huis rijden, waar ik na het eten nog aan het schoolwerk moest beginnen. Het was een zware combinatie, maar dat betekende wel dat ik zoveel mogelijk kon rijden, dus dat was het me helemaal waard.”
Al het werken werd ook beloond, en de resultaten bleven niet uit. Op haar zestiende won ze haar eerste Grote Prijs bij de Young Riders. “Daar had ik enorm hard voor gewerkt. Zoals ik al zei, spendeerde ik elk vrij uur in het zadel. Ik had in het begin het gevoel dat ik dat ook moest doen omdat mijn familie nooit in de paardenwereld heeft gezeten en ik er dus ook geen achtergrond in had. Door zoveel verschillende paarden te rijden deed ik veel ervaring op. Daardoor vroegen mensen me vaak of ik hun paarden of pony’s niet wilde rijden. Zo kon het soms gebeuren dat ik met 16 paarden op wedstrijd ging, en dat er maar twee van mezelf waren”, blikt Dani terug.
Van YR Grand Prix naar 5* amazone
Het werd snel duidelijk dat Dani over heel wat talent beschikt, maar daarbij vroeg ze zich af waar ze dit talent het best kon ontwikkelen. “Ik speelde al een tijdje met het idee om naar Europa te verhuizen. De sport en de paardenindustrie is er veel beter ontwikkeld dan in de USA. In Amerika ligt alles zo ver uit elkaar en bovendien is er veel minder aandacht voor de fokkerij. Ik wilde naar Europa verhuizen zodat ik me meer kon verdiepen in mijn sport. Zeven jaar geleden leerde ik dan mijn man Alan Waldman kennen in Florida. Hij was gevestigd in Putten (Nederland) en dat vergemakkelijkte mijn keuze. Ik was sowieso al van plan op naar Europa te verhuizen, maar zo kon ik ook meteen een land kiezen. Dat draaide dus mooi uit voor mij want het paste perfect in mijn plannen en toekomstvisie”, lacht Dani.
Danielle bleef hard werken, zoals ze dat al van jongs af aan deed. En zo groeide ze uit tot een 5ster amazone. Ze heeft al verschillende 5* Grote Prijzen op haar naam staan én ze maakte deel uit van het team dat Israël kwalificeerde voor de Olympische Spelen van Tokio, die normaal gezien deze zomer hadden plaats gevonden. Haar allergrootste droom is dan ook om daar een gouden medaille te winnen en om ooit de nummer 1 van de wereld te kunnen zijn. Maar haar persoonlijke goals reiken nog verder dan dat. “Mijn levensdoelen zijn eigenlijk vooral om elke dag te blijven rijden, er elke dag plezier in te hebben en om mezelf elke dag weer te verbeteren. Dat hoeven geen grote verbeterpunten te zijn, zolang ik maar kan blijven werken aan mezelf en aan de paarden.” De amazone geeft toe dat ze graag de beste ter wereld zou zijn, maar het plezier dat ze uit het paardrijden haalt is voor Dani nog steeds het allerbelangrijkste.
Hoewel ze afkomstig is uit Amerika en momenteel in Nederland verblijft, rijdt Dani G. op internationale wedstrijden toch voor Israël. “Dat is altijd een zeer bewuste keuze geweest. Ik ben opgegroeid in een Joodse familie waardoor ik de Joodse mensen in Israël altijd als mijn achtergrond, mijn erfgoed heb beschouwd. Mijn familie en ik hebben dan ook al vroeg beslist dat als ik ooit de keuze kreeg, ik zou uitkomen voor Israël. Voor mij is dat echt een manier om mijn identiteit en mijn erfgoed te uiten. Ik ben er ook trots op.”
Girl with the feathers
Ondertussen is Dani erg goed geworden in het uiten van haar identiteit. Overal waar ze komt, weet ze wel wat hoofden te laten omdraaien met haar kleurrijke bos veren. Ze wist dan ook al snel dat een simpele haarstijl niets voor haar was. “Al van jongs af aan veranderde ik regelmatig van coupe. Ik heb alle stijlen gehad, lang, kort, gevlochten, … en ik heb ook al alle kleuren van de regenboog gehad (lacht). Voor mij is het altijd een manier geweest om mezelf te uiten. Op een avond was ik wat door Pinterest en Instagram aan het scrollen en ik dacht bij mezelf “ik wil eens iets anders doen”. Ik was het kleuren een beetje beu en bovendien is dat ook zo schadelijk voor je haar! Op een bepaald moment zag ik een foto van een meisje met een veertje in haar haar, en dat bracht me op ideeën. Mijn man Alan zat naast mij, ik keek hem aan en vroeg hem wat hij ervan zou vinden als ik ook een veertje in mijn haar zou doen. Hij keek terug en zei: “wat als je je haar vol veren zou steken?” Dat vond ik natuurlijk een geweldig idee, en dus begon ik met mijn kapster Wilma te bedenken hoe we dat konden realiseren.”
Het begon met een 250-tal individuele, dunne veren die Dani en Wilma na wat telefoontjes besteld hadden. Ze realiseerden zich dat ze er eigenlijk een soort van extensions van konden maken die totaal niet schadelijk zijn voor het haar. “Zo zijn we begonnen, en ondertussen zitten er meer dan drieduizend veren in mijn haar! Het zijn veren aan veren, en er zit zoveel variatie tussen. Sommigen bestel ik online, sommigen kleur ik zelf en nog anderen vind ik gewoon in de natuur. Het is uitgegroeid tot een manier waarmee ik mezelf kan uitdrukken en daarbovenop vind ik ze gewoonweg waanzinnig mooi. Ik hou ervan om mezelf anders te uiten dan iedereen”, glundert Dani.
Om de drie maand verandert ze haar look. Dan gaan er nieuwe kleuren in, afhankelijk van wat haar op dat moment inspireert. Om een volledig nieuwe set te maken, heeft Dani zo’n 50 uur (!) nodig. Het duurt dan ook drie tot vijf uur om een nieuwe set in het haar te krijgen. Het is veel werk maar Dani houdt van haar veren. Toch stuit ze soms ook op verbazende reacties, vooral in het begin. “Normaal gezien zijn mensen niet gemeen in mijn gezicht over mijn veren. Soms merk je wel dat ze het gek vinden. Ik krijg ook vaak de vraag of ik mijn haar nog wel kan wassen, maar dat is natuurlijk geen probleem (lacht). Ik kan gewoon shampoo en conditioner gebruiken, net zoals bij “normaal” haar.”
Ook in de paardensport kon ze rekenen op enige complicaties. Zo vroeg een official van de FEI zelfs of ze haar veren niet kon uitdoen. “Toen ik mijn veren net had, kwam er best wel commentaar op. Bij de FEI waren ze erover aan het debatteren of het wel toegestaan was. Er werd gezegd dat mijn veren niet elegant genoeg zijn. Toen kreeg ik een telefoontje van een official met de vraag of ik ze niet uit kon doen. Dat verzoek heb ik vriendelijk afgewezen. Elegantie gaat volgens mij over stijl, en voor mij zijn mijn veren heel stijlvol dus ik zie het probleem niet (lacht).” Dani kreeg zelfs commentaren naar haar hoofd geslingerd als ‘’je verpest de paardensport” en “je beledigt mensen met je veren”. Maar gelukkig staat Dani sterk in haar schoenen en heeft ze zich nooit veel van de commentaren aangetrokken. “Mijn veren zijn voor mij een middel om mezelf uit te drukken. Sinds ik ze heb, voel ik me meer dan ooit mezelf. Ik ben zelfzekerder en dat reflecteert zich ook in mijn resultaten. Ik voel me beter als ik mezelf kan uiten zoals ik wil, en daardoor rijd ik ook beter. Ik doe er niemand kwaad mee en breng zelfs wat kleur in de paardensport!”
Euro-Star
Dani is erg trots op haar veren, en vindt het dan ook jammer dat de paardensport nog steeds zo conservatief is. “Mannen en vrouwen nemen het als gelijken tegen elkaar op, maar als je ze samen in de ring zet, zie je ook amper verschil tussen de twee. Dat vind ik zo jammer. Onze sport heeft meer nood aan zelfexpressie en zichtbaarheid. Ik hou van mijn veren en doe het ook voor mezelf, maar als ik daarmee meer aandacht op de sport kan vestigen, dan is dat mooi meegenomen.”
Met dat idee is Dani aan de slag gegaan. Ze werd gecontacteerd door Euro-Star om samen aan een capsule collectie te werken. En daar hoefde ze niet lang over na te denken. “Ik hou van kleding en mode en ik ben vaak bezig met het tekenen van designs. Op vlak van mode in de paardensport erger ik me mateloos: alles is zo strak, oncomfortabel en totaal niet functioneel! Ik rijd zelf vaak in een soort van yogabroek gewoon omdat ik in het aanbod geen broek vind die lekker zit en –nog belangrijker – waar ik me goed in voel. Toen ik de vraag van Euro-Star kreeg om samen te werken, was ik meteen enthousiast. Onze ideeën kwamen namelijk zo goed overeen. Zo willen we vooral een manier vinden om de sport vooruit te helpen. We willen kledij aanbieden waar vrouwen zich goed in kunnen voelen en waarmee ze goed kunnen presteren.”
Dani heeft alle designs zelf gemaakt en werkt nauw samen met de makers van de lijn om alles perfect te krijgen. “Ik heb geen technische achtergrond in het maken van kledij, maar ik weet wel perfect waar ik elk detail wil hebben. Alles gaat in functie van het comfort, dat vind ik zo belangrijk. Als we rijden, bewegen we zoveel. In die harde, stijve rijbroeken is dat bijna onmogelijk”, legt Dani uit
#ownyouRIDEntity
Dat de amazone een eigen kledinglijn uitbrengt, is al heel indrukwekkend. Maar Dani gaat nog een stapje verder: ze hoopt om echt iets in gang te zetten binnen de paardensport en spreekt zelfs van een beweging. “De reden waarom ik kleren voor de paardenwereld wou creëren, had weinig te maken met mijn liefde voor kledij en mode. Ik vond dat er echt een groot gat in de markt was. Het aanbod is momenteel namelijk veel te oncomfortabel en veel te duur voor hetgeen je krijgt, namelijk kledij waar je je niet goed in voelt. Om dat gat te vullen rijd ik zelf dagelijks in yogabroeken, maar dat kan natuurlijk niet op wedstrijd. Er moest dus echt iets veranderen.”
Met de #ownyouRIDEntity movement wil Dani echt verandering teweeg brengen, en dat begint al bij de fotoshoot voor de nieuwe kledinglijn. “We hebben ervoor gekozen om te werken met échte vrouwen in plaats van modellen. Via een wereldwijde casting call konden echte vrouwen hun foto’s en filmpjes insturen, en ik was echt overdonderd door het resultaat. Meer dan 200 vrouwen reageerden op de call met de meest ontroerende boodschappen, dat was erg emotioneel voor mij. Ik vind het ook geweldig dat Euro-Star hier achter staat en mij vertrouwt om dit te doen. Dat bewijst echt dat ze snappen waar we mee bezig zijn: dat we rijkleding maken voor échte vrouwen”, vertelt Dani enthousiast. Uiteindelijk zijn er vier vrouwen geselecteerd voor de shoot. Het is echt een gok, aangezien deze vrouwen geen modellenervaring hebben. Maar daardoor zal het eindresultaat des te authentieker worden. Voor de lancering zullen alle 200 vrouwen die een inzending hebben gedaan, een uitnodiging krijgen. Zo kunnen ze zelf de lijn zien en echt deel uitmaken van de beweging.
Het was voor Dani belangrijk om echte mensen in dit proces te betrekken. “De paardensport moet gemoderniseerd worden, maar een persoon alleen gaat dat nooit realiseren. Dat moet vanuit een grote groep komen. Daarom vond ik het ook zo belangrijk om feedback te krijgen van echte vrouwen.” Het is ook uniek dat een amazone nu zelf rijkledij ontwerpt voor amazones. Het lijkt vaak alsof rijkleren gemaakt worden door designers die geen idee hebben hoe het voelt om de kleren tijdens het rijden te gebruiken. Dat klopt niet volgens Dani. “Dat is nog maar eens een voorbeeld van hoe conservatief onze sport is. Kijk bijvoorbeeld naar Michael Phelps: hij kreeg een speciaal aangepast zwempak om zijn prestaties te verbeteren en het revolutioneerde de sport! In de paardensport lijkt het wel alsof je outfit enkel mooi maar totaal niet comfortabel of functioneel moet zijn. Dat snap ik niet en dat wil ik dus veranderen”, klinkt het vastberaden..
Toch probeerde de paardensport recent om iets te moderniseren. De FEI heeft namelijk bekend gemaakt dat ze zullen proberen om de restricties omtrent sponsorlogos te wijzigen. Door de pandemie mogen er namelijk geen toeschouwers aanwezig zijn op de wedstrijden, en dat komt ook de sponsors niet ten goede. Omdat er nu meer gebruik wordt gemaakt van online tv en livestreams, is de FEI aan het bekijken wat ze kunnen doen. “Dat zou al zo’n grote stap vooruit zijn! Als de logo’s groter en zichtbaarder zouden mogen zijn, dan wordt het voor sponsors weer een stukje interessanter. Dat zou ook andere grote merken over de streep kunnen trekken om meer te investeren in onze sport.”
Dat is ook een groot probleem binnen de paardensport volgens Dani: een groot gebrek aan globale zichtbaarheid. “Onze sport is zo prachtig, spannend en interessant, en toch krijgt ze niet de aandacht die ze verdient. De paardensport heeft nood aan nieuwe mensen en een nieuwe perceptie. De wereld heeft vaak een verkeerd beeld van onze sport. Zou zouden we “alleen maar een beetje zitten” en zou het paard al het werk doen, terwijl wij net zoals onze paarden evengoed atleten zijn. Het wordt tijd dat we ook zo bekeken worden. Ik hoop echt dat we met de movement iets kunnen bereiken, want onze sport verdient dat. Onze sport verdient meer kijkers, meer volgers en meer respect. En als mijn veren ervoor zorgen dat er meer over de paardensport gepraat wordt, dan neem ik dat er heel graag bij”, concludeert Dani met een glimlach.
Meer verhalen uit Puissance lezen? Klik hier!