Column van Kris Van Steen: "Cancellation"

Blog
03 dec 2021
Door Horseman Kristof

Al enkele jaren kruipt journalist Kris Van Steen in zijn creatieve pen voor het schrijven van columns voor Horseman. Vandaag heeft hij het over de annulatie van Jumping Mechelen 2021.

"Donderdag 2 december 17.13u. Persbericht.

De vierde golf heeft Jumping Mechelen ingehaald. Geen 40e editie in de Nekkerhal 2021. Noodstop!

De eliminatie kwam er niet tijdens de opwarming en de voorbereiding. Remember 2020. De Warm-Up was goed geweest. Energielevell top! Wat wil je na een jaar verplichte rust? Motivatie idem. Flexibiliteit en vermogen  … intact. De negatieve ervaring van vorig jaar omgezet in positieve energie! Elke zichzelf respecterende sportpsycholoog zou bevestigen: “Hier staat een team met heel veel honger en drang om zich te bewijzen.”

Het parcours zag er moeilijk genoeg, maar doenbaar uit. Vijf ster niveau. Een paar moeilijke wendingen. Evengoed enkele hoge hindernissen. No worries! Veertig jaar ervaring. Vakmanschap. Klasse. Sterk management. Talent. Enthousiast team. Daar spring je ver mee. Goede bodem trouwens daar in Mechelen.

De eerste hindernissen werden genomen. Puur op vertrouwen. In de wending aan de VIP-kant werd een versnelling hoger geschakeld. Alle tafels uitverkocht! Het publiek van Mechelen had er zin in. Ik ook. Kidsday … megasucces. History repeats. Feest voor 40 jaar Vlaanderen’s mooiste, tofste, gezelligste …  Iedereen wilde er bij zijn. Het ritme was goed. Op toerental. Niet meer terugschakelen nu.

Naar de harmonieuze dubbelsprong dan. Boer en heer … Foutloos. Covid Safe Ticket in de achterzak. Dit zit goed! Blijven focussen … gebroken lijn … naar de moeilijke rechte. Mondmaskerplicht.  Ai … nipt … maar de nul staat nog op het bord. Laatste bocht nu … Rechtrichten ok. Driesprong. Netgepast. Blik op en over de laatste. Het publiek houdt de adem in. Het CO2-peil daalt. En toch … alle lichten op rood. Weigering. Nee!

De hindernis te veel … hier kan het beste paard niet over, ook al is het dan Belgisch gefokt. Laat staan een mens, een team of organisatiecomité. Niet te verwarren met ‘overlegcomité’. Die nemen wel de meest onmogelijke bokkesprongen.

Te hoog is te hoog. Te breed is te breed. Teveel is te veel. Doorgaan kon niet meer.  Uitgeschakeld … De bel … Binnenkomende mail … Eerst nog in het Engels … beetje later persbericht in het Nederlands.

Het doet in beide talen even veel pijn. Foto in zwart-wit. Tristesse heerst. Geen feestelijke Nekkerhal. Geen heer. Geen top- en basissport. Geen promotie voor onze geweldige sport. Geen Olympische medaillewinnaars in de piste. Geen boer. Geen emoties. Geen boost(erprik) met positieve energie en inspiratie. Niets. Geen variant mogelijk. Helaas. Noodkreten uit de zorg overstemmen de galm van een troosteloos leegstaande hal. #begripenrespect

Maar nu we toch stil staan, voor deze hoge muur. Nu de grote leegte opnieuw wenkt voor al wie van sport en (sport)mensen houdt. Wie van leven en beleven houdt, is een streling in de hals of een klopje op de schouder en een stil fluisterend woordje van vertrouwen misschien wel het enig passende gebaar. Dat het ooit wel eens goed komt. Ooit … Niemand weet wanneer. Ik wou dat ik meer varianten van goed nieuws had … Dat ik ‘positief’ kon zijn. Of toch liever niet … Ik weet het ook niet meer."