Achter de staldeur van ... Igor

Reportage
31 mei 2020
Door Horseman Kristof

Elke zondag brengt Horseman in samenwerking met EquiTime, het fokkersmagazine van BWP, de reeks "Achter de staldeur van ..."

In 2018 bracht Koen Cromheecke voor EquiTime een bezoek aan Igor, de Emerald zoon die een jaar later op het Europees kampioenschap in Rotterdam teamgoud en individueel brons zou winnen.

“Da’s er ene voor de salami, zeiden ze bij ons in de club wel eens al lachend”, zegt Maarten Van Waes, fokker van Igor. Salami is het niet geworden, een wereldpaard wel. “Ik noem hem wel eens ‘alien’”, zegt groom Jenny Ducoffre. “Hij is zo goed, hem vergelijken met andere goeie paarden is die andere paarden onrecht aandoen. Igor is gewoon van een andere planeet, zo goed is hij.”

Maarten Van Waes fokte hem uit een merrie die hij zelf in de landelijke ruiterij reed. “Een speciale”, zegt hij over Tinica. “Bij momenten kreeg ik haar niet binnen in het parcours. Uiteindelijk zijn we gaan fokken met haar, Igor was het eerste veulen. Het tweede heeft ze verworpen, bij het derde veulen is ze zelf overleden.” Igor zelf werd eerst door Maarten Van Waes gereden, later ook door Tim Van Den Broeck. “Hij heeft het goed gekregen. Als driejarige sprong hij al fenomenaal in vrijheid en was er veel interesse. Op een dag belde Axel Verlooy en zijn ze Igor komen proberen.”

Kopen deed Verlooy niet. Axel: “Harrie (Smolders) probeerde hem. Maar hij was toen vier, ik was overtuigd van z’n kwaliteiten, maar het kon twee kanten uit: de goeie of de slechte. Uiteindelijk spraken we af dat ik hem over een jaar opnieuw zou komen proberen en dat ik toen, als het goed zat, het dubbele van de initiële vraagprijs zou betalen. Dat dubbele heb ik een jaar later ook betaald.”

En met reden. “Want je voelde gewoon dat hij erg goed is”, zegt Jos Verlooy. “hij heeft techniek, is voorzichtig, toont souplesse…” Groom Jenny Ducoffre hield haar hart vast. “Jos en Igor… Toen Jos zei dat hij Igor wilde gaan rijden was het toch even slikken. Twee sterke karakters samen. Meestal komt dat niet goed, maar hier klikt het wonderwel. Ook al omdat Harrie er is, dat trio, Jos, Igor en de begeleiding van Harrie. Dat is magie. Ik weet niet of het met een andere ruiter ook zou klikken. Misschien is het voor Jos en voor Igor wel een geluk geweest dat hij hier als 5-jarige terecht kwam en dat Igor is kunnen groeien naar dit niveau.” Op het eind van zijn kunnen zit hij nog niet. “Er zit nog zoveel meer in”, beseft ook Axel Verlooy. “Het is gewoon een wereldpaard. Graspiste of zand, kleine ring of grote ring… Het maakt hem allemaal niet uit.”

En dan is er terecht ambitie op stal Verlooy waar we Harrie Smolders, Jos, Axel en Nena Verlooy maandagmiddag op het wekelijkse overleg aantreffen. De sfeer is opperbest, want Harrie werd het voorbije weekend derde in de Grote Prijs van Parijs, Jos en Igor wonnen er een 1,55 proef. “Het is ook wel eens anders. Dan wordt er hier gevloekt. Maar met de resultaten van het voorbije weekend…”, lacht Axel. “Niet alleen voor onze stal trouwens, als je kijkt naar de resultaten van de Belgen.” Die waren de voorbije concours opperbest. “We zijn gewoon het sterkste land op dit moment”, beseft Jos. “Voor een paar jaar keken we nog bewonderend op naar landen als Nederland. Die hadden toen tien goeie combinaties, wij vier of vijf. Vandaag is het omgekeerd. Wij hebben misschien wel tien of twaalf sterke combinaties. Nederland heeft er vier of vijf.” Aan zelfvertrouwen ontbreekt het de amper 22-jarige Jos Verlooy duidelijk niet. “Eerlijk, ik denk niet dat coach Peter Weinberg om mezelf en Igor heen kan als het om een selectie voor de wereldruiterspelen in Tryon gaat. Maar als ik niet geselecteerd word, dan zal ik niet ontgoocheld zijn. Dan gaan we gewoon door, Igor is amper tien, ik mik met hem op de Olympische Spelen van Tokyo in 2020. Hij moet nog zoveel meer ervaring krijgen, zoveel meer groeien.” Een speciale routine heeft Jos niet met Igor. “Je moet hem gewoon aanvoelen. Met hem bekijk ik het van dag tot dag. Natuurlijk hebben we een planning, dat is misschien ook het grote verschil met vroeger. Dankzij coach Peter Weinberg weet iedereen waar hij aan toe is. Iedereen weet perfect wat van hem of haar verwacht wordt. Daardoor kunnen we plannen op wat langere termijn. Dat is ook een noodzaak geworden als je kijkt naar de kalender. Elke week is er wel een vijfsterrenconcours, er zijn weekends van twee vijfsterren. Daarom gaat het ook zo snel. Voor een paar jaar was ik al blij als ik een landenwedstrijd kon springen: twee omlopen op 1,60 niveau. Zo reed ik er bij wijze van spreken drie op een jaar. Nu zijn dat er drie op een maand. Dan gaat het gewoon hard, ik en de paarden pikken meer op in één maand dan voordien in één seizoen.”

Dat komt misschien ook omdat Jos Verlooy een harde werker is. “Ik ben hier vijf jaar en ik heb toch op wat stallen gezeten”, weet Jenny Ducoffre. “Velen zien Jos als de zoon van Axel Verlooy. Dat is fout. Ik ken niemand die zo hard werkt als Jos, die zo hard is voor zichzelf. Slechte omlopen heeft hij eigenlijk niet, gewoon eens wat pech af en toe. In Rotterdam stond ik met open mond te kijken naar de omloop van Jos en Igor in de landenwedstrijd. Igor gaf alles, gewoon ook omdat hij nog niet weet dat er ook een tweede omloop komt. En dan vocht hij nog zoveel harder in die tweede ronde. Dat is het bijzondere, buiten concours kan Igor je echt pesten, tonen dat hij de baas is. In de ring vecht hij zo hard voor Jos.”

“Die tweede ronde in de landenwedstrijd van Rotterdam was misschien wel een kantelmoment”, beseft Jos. “Ik moest foutloos blijven en dan wonnen we. Die druk… en dan ook die ronde neerzetten. Dan weet je dat je als combinatie een stap vooruit gezet hebt, dat je onder druk kunt presteren. Vooral ook omdat ik naar Rotterdam toegewerkt had. Vroeger had ik wel eens last van zenuwen voor een landenwedstrijd, kon ik wat moeilijker met de druk om. Nu stond ik er. Stond Igor daar. Dit jaar hoop ik nog een wedstrijd uit de Global Tour te kunnen winnen zodat we ons kunnen plaatsen voor de finale. Maar Tryon blijft de prioriteit. Dat zijn wereldruiterspelen, die zijn er, net als de Olympische Spelen, maar om de vier jaar. Dat maakt het toch bijzonder. Vandaag zit het in onze sport ook zo dicht bij elkaar. Er zijn op elk concours wel tien, vijftien combinaties die kunnen winnen. Meelopers heb je nog amper. Het niveau van de ruiters is zoveel gestegen, de paarden zijn zoveel beter geworden. Ik ben pas 22 en ik weet niet hoelang ik nog doorga. Zolang ik de paarden heb… Misschien rij ik op m’n 44ste nog of zit ik tegen dan in de handel. Maar ik zou wel iets willen neerzetten. Een medaille op de Olympische Spelen bijvoorbeeld. Daar heb je wel de juiste paarden voor nodig.”

Paarden zoals Igor dus. Een ‘alien’ en bij momenten zelfs een pestkop volgens groom Jenny. “Ik heb veel geduld. Maar hij kan me echt tot de limiet drijven. Ik denk dat hij het gewoon bewust doet, tonen dat hij de baas is. Eigenlijk hebben we een soort haat-liefde verhouding. Ik praat heel veel met hem, met alle paarden eigenlijk waar ik voor zorg. Mocht hij een kind zijn, dan zouden we hem diagnosticeren met ADHD. Maar hij kan ook heel rustig zijn, slim gewoon. Toen het zo warm was, stond hij in Parijs gewoon roerloos in de stal, voor de ventilator. Alsof hij wist dat hij zijn krachten moest sparen voor wat nog moest komen. Speciale eisen stelt hij niet, gewoon omdat hij zo ontzettend sterk en speciaal is. Zoals ik al zei, het is gewoon een alien, een paard van buitenaardse komaf.”

Igor (°2008)

Houdt van watermeloenen en druiven.

Hekel aan: niets eigenlijk.

“Maar in zijn box is hij de baas en dat laat hij je ook voelen”, zegt groom Jenny Ducoffre. “Je bent bij hem te gast.”

Staat in de box meestal naast Domino vd Middelstede (v. Thunder van de Zuuthoeve). Jenny Ducoffre: “Hij is heel goeie maatjes met de paarden bij ons op stal. Als ik alleen met hem en Caracas (v. Casall ASK) ben, dan is het net een pony. Op weg van Saint-Tropez naar Cannes stopten we aan een meertje met stromend water en ging ik met hen het water in. Dat was gewoon dolle pret. Maar echte vrienden heeft hij niet. Niet nodig ook, denk ik. Gewoon omdat hij weet dat hij zo goed is.”

Het doopzeel van Igor

Fokker: Maarten Van Waes, Sint-Kruis-Winkel

Eigenaar: Stal Verlooy en Graziella Janssen

Vader: Emerald vh Ruytershof (v. Diamant de Semilly)

Moeder: Tinica (v. Nabab de Reve)

Een dag op stal

7 uur ontbijt

8 uur de stallen

Daarna rijdt Jos hem als eerste

Na de middag gaat de stalruiter met hem wandelen in het bos

Een dag op concours

Hangt er vanaf wanneer Jos met hem moet rijden. Maar hij wordt ’s ochtends altijd gewerkt. “Dan is het een beetje aanvoelen hoe hij is”, zegt Jos Verlooy. “Een echte planning of routine met hem heb ik niet, dat geeft hij zelf eigenlijk aan.”

Meer fokkersverhalen uit EquiTime lezen? Klik hier voor meer informatie.

De volledige fotoreportage van Igor is via deze link te bekijken.

Bron: 
Belgian Warmblood - Koen Cromheecke